Pusulasız Dümensiz Gemi

Medyamızdaki şu uyduruk kıytırık,

“çocuğun ısırdığı köpek”,

marjinal, sansasyonel, gıcık, merak verici ama fos, provokatif haberlere bakınız… Türkiye’nin gerçek gündemi nerede, bizim medya nerede.

Ergenekon davasını yazıyorlar mı? Yazıyorlar ama birinin bayram haftası dediğine öteki sandal tahtası diyor. Anayasa değişikliğini yazıyorlar mı? Hiç yazmaz olurlar mı, çarşaf çarşaf yazıyorlar ama mahiyetini, esasını, ne olup olmadığını doğru dürüst yazan kaç gazete, kaç yazar var acaba?

Yaklaşan

büyük İstanbul depremini

yazıyorlar mı? Arada bir yazıyorlar ama şimdiye kadar kaç gazete, kaç tv

“İstanbul’dan kaçabilen kaçsın!..”

diye yazdı?

Bu çağda ülkelerin gündemini medya tesbit eder. Bizim medyamızın genellikle yapay bir gündemi vardır. Gerçek gündemden ya haberi yoktur, yahut onu ele almak işine gelmez.

Ülkemiz krizler, skandallar, çeşit çeşit terörler, sarsıntılar içinde. Bunların ana sebebi nedir acaba?

Sakın şu miadı geçmiş

resmî ideoloji

olmasın? Bu konu tartışılıyor mu?

Resmî ideoloji kalksın, hiçbir demokrat ülkede resmî ideoloji terörü, vesayeti, tabusu yok diyen kaç gazetemiz, kaç tv’miz, kaç yazarımız var?

Toplumda vahim bir kutuplaşma, sektörleşme, kopukluk, dağılma, çürüme, çözülme müşahede ediliyor.Bu durum gündeminde midir? İnegöl ve Dörtyol kışkırtmalarını ne çabuk unuttuk. Hangi gazete son on yıl içinde

“Türkçe elden gidiyor!”

manşetini attı? Eğitim faciası üzerinde niçin durmuyorlar?

Ahlâksızlık, iffetsizlik, densizlik, görgüsüzlük, vicdansızlık, utanmazlık, hayâsızlık, gaddarlık

korkunç boyutlara ulaştı. Üzerinde duruyor muyuz?.. Tırnakları takma, askısız elbiseli, makyajlı, son derece serbest liseli kız olur mu diyen kaç kişi çıktı.

Artık yeterli buğday üretmiyoruz.

Buğday ambarı ülkeler ihracatı yasakladılar ve kıstılar.

Büyük bir krizde bu halk nasıl ekmek bulacak

diyor muyuz?

Türkiye’nin bir numaralı meselesi kokuşma. Bu konuyu önemi derecesinde işliyor muyuz? İşimiz gücümüz yapay, uyduruk, yalancı, sahte gündem maddeleriyle uğraşmak. Gerçek gündemin yirmi ana maddesi nelerdir? Hiç böyle bir liste gördünüz mü? Gündemsiz ülke… Pusulasız, dümensiz gemi…

(İkinci yazı) Nimetlere Şükr Etmek Ve Azmamak

Yediğimiz yemekler Allah’ın bize rızık kıldığı şeylerdir. Kaliteli olmayan yiyecekleri tenkit etmek doğru değildir.

Pilav lapa olmuş, yiyeceksin ve şükr edeceksin

. Ekmek biraz kurumuş yiyeceksin ve şükr edeceksin. Tavuk kızartması yerken

“Bu ne biçim tavuk, eski tavuklar çok lezzetli olurdu”

demek, küfran-ı nimettir. Bari, “Rabbimizin nimetlerine şükürler olsun, eskiden köy tavukları vardı, onların lezzeti başkaydı…” de.

Sağlığa zarar verecek bozuk yiyecekler dışında, kalitesiz de olsalar her helâl gıda maddesi yenir. Gurur ve kibrinden dolayı mütevazı yemekleri hor görenler, tenkit edenler, bir gün gelir onlara muhtaç olur.

Allah gururlananları, kibirlenenleri sevmez.

Tarhana çorbası, yeşil mercimek yemeği, bulgur pilavı ve kuru erik hoşafı ne büyük bir ziyafettir.

Pakistan’da 15 milyon kardeşimiz su baskınları dolayısıyla perişan vaziyette. Onlara böyle bir ziyafet verilse ne kadar sevinirler.

Yeme içme konusunda kendimizden yüksekte olanlara değil, alçakta olanlara bakmalıyız. İnsanlığa en güzel örnek ve model olarak gönderilmiş

Resûl-i Kibriya aleyhi ekmelüttahaya Efendimiz hazretleri

ne kadar mütevazı yaşarlardı

, “Paça yemeği daveti bile olsa icabet ediniz”

buyurmuşlardır.

Eline para geçince azan, kuduran, lüks ve sefahate yönelen kişiler ne kadar hayırsız, uğursuz, dengesiz kimselerdir. Zengin mi oldun, paylaşma ahlâkı ile ahlâklanıp imkânsızlara, muhtaçlara ikram edeceksin.

Lokantaya gittin, güzel bir yemek yedin. Bu yüzden sana sevap yazılmaz… Giderken yanına imkânsız birini alıp ona yemek yedirdin. İşte bundan sevap ve ecir kazanırsın.

Pisboğazlık günahtır. Devamlı olarak doyduktan sonra yemek günahtır. (İstisnâî olarak misafirlikte veya iftarda biraz fazla yenilebilir.) Lüks lokantalara giderek gururlanmak ve kibirlenmek büyük günahtır.

İsraf günahtır.

Allah’tan korkan Müslümanlar yemek içmek konusunda şer’î ve ahlâkî sınırları aşmazlar, azmazlar, kudurmazlar. Müslüman yemek için yaşamaz, yaşamak için yer

. Bu devirde birtakım türediler nazarında

yeme içme mecazî mânâda din haline gelmiştir.

Devamlı pahalı, lüks yemekler yiyen, doyduktan sonra yiyen, beslenme konusunda sınırları aşan kimseler dünya hayatında hastalıklarla ceza görür, terbiye edilir. Sakın mütevazı ve basit yemekleri hor görme. Gün gelir, bu küstahlığından dolayı burnun yere sürtülür ve bir kaşık bulgur pilavına muhtaç kalırsın.

Sakın

“Ben ucuz halk lokantalarında yiyemem”

deme, öyle bir gün gelir ki, bir sille yersin, dördüncü sınıf lokantaya gidecek para bulamazsın. Ey sersem!.. Ne oldum deme, ne olacağım de. Topraktan yaratılmışsın, toprağa yakın ol.

Yükseklere çıkmaya heves etme, yüksekten düşen kurtulmaz. Âdemoğullarının Seyidi nasıl yaşamış, nasıl yemiş içmiş onu örnek al. Rızkına razı ol, şükr et. Sakın azanlardan, kuduranlardan, gururlananlardan, kibirlenenlerden, beyinsizlerden olma.

Ehlullaha bak. Onlar

bulunca dağıtıp infak ediyorlardı. Bulmayınca şükr ediyorlardı.

31 Ağustos 2010